การ์ดคือเพื่อน หรือ เพื่อนคือการ์ด

การ์ดคือเพื่อน หรือ เพื่อนคือการ์ด

            สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน พี่ชิน เองจ้า และแน่นอนเช่นเคยครับกับรายการ “Inbox อะไรอยู่ในกล่อง” ในอีกรูปแบบหนึ่งก็คือ รูปแบบของบทความนั่นเองจ้า โดยในตอนนี้พี่ชินจะขอหยิบประเด็นเรื่อง เพื่อน กับ การ์ดเกม มาให้เราทุกคนได้อ่านกันครับ ถ้าพร้อมแล้วล่ะก็ลุยกันเลย ^ ^

            ในสังคมเด็กถึงวัยรุ่นตอนนี้ก็คงจะปฏิเสธไม่ได้ครับว่าเกมการ์ดนั้นเข้ามามีบทบาทหรือเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของเด็กๆ มากขึ้น ด้วยจากสื่อทางทีวีก็ดี เห็นเพื่อนเล่นก็ดี แต่ก็คงจะปฏิเสธไม่ได้ว่าจำนวนผู้เล่นการ์ดนั้นมากมายขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ แถมเกมการ์ดก็สนุกไม่เบือ เพราะได้เล่นกับเพื่อนๆ ได้ไปลงแข่ง ได้คิดชุดการ์ดและอื่นๆ อีกมากมายที่จะทำให้เรามีความสุข แต่ก็น่าเสียดายนิดหน่อยตรงที่ว่า เกมการ์ด นั้นจะต้องเล่นกันตั้งแต่ 2 คนขึ้นไป หมายความว่า เราจะต้องหาเพื่อน!! มาเล่นกับเราแน่ๆ

            ดังนั้นประเด็นสำคัญคือ บ่อยครั้ง เรามักจะหาเพื่อนมาเล่นด้วย จากกลุ่มเพื่อนๆ ของเรานั่นเอง อาจจะเป็นเพื่อนข้างบ้าน เพื่อนในห้องเรียนเดียวกัน ที่มักจะเจอกันเป็นประจำและชวนมาเล่นตามๆ กัน เพราะถ้าเกิดไปหาคนเล่นด้วยตามงานแข่งขัน ก็จะกลายเป็นคู่แข่ง มากกว่า เพื่อนเล่นกันไป แต่ว่าบางที การเล่นกับเพื่อนๆ นี่แหละครับ จะกลายเป็นชนวนปัญหาให้เรามีปัญหากับเพื่อนๆ เราได้จ้า

            ในกลุ่มของน้องๆ ที่เล่นเกมการ์ดกันนั้น ใครเก่งที่สุดครับ? นี่อาจเป็นคำถามง่ายๆ แต่ตอบไม่ง่ายเลย เพราะจริงๆ แล้วลึกๆ คนเราก็อยากที่จะชนะ อยากจะเหนือกว่าคนอื่นๆ ต่อให้เป็นในหมู่เพื่อนกันก็เถอะครับ พอเราตอบได้แล้วว่าใครคือคนเก่งที่สุด แล้วคนที่เก่งที่สุดนั้น คนที่เล่นด้วยนั้นสนุกหรือเปล่า? สมมุติว่ามีเพื่อนกันสองคนเล่นการ์ดกันเป็นประจำ คนแรกเก่งกาจมากเล่นยังไงก็ชนะตลอด อีกคนหนึ่งไม่ค่อยเก่งเป็นมือใหม่แพ้อย่างเดียว ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติที่คนที่เก่งมักจะมีโอกาสชนะมากกว่า ทีนี้พอเราเล่นเสร็จกันหมาดๆ แน่นอนครับว่าจะต้องมีการพูดคุยกันแน่นอน คนที่ชนะก็จะมีเรื่องให้พูดเพียบ “โหยเห็นไหมคอมโบนี้ เป็นไงล่ะเจ๋งไหม” หรือ “ช้อตนี้นะเราจั่วเทพมากชนะเลยเห็นป่าว” แน่นอนครับว่าเป็นใครเมื่อชนะก็ย่อมคันปากอยากจะพูดแน่นอน แต่ในทางกลับกันฝ่ายที่แพ้นั้นลึกๆ ต้องย่อมเจ็บใจนิดๆ เป็นธรรมดา อยากจะลืมๆ ที่แพ้ไป แล้วเริ่มใหม่อีกทีเร็วๆ เหตุการณ์แบบนี้ถ้าเป็นครั้งแรกๆ อาจจะไม่เกิดปัญหาอะไรมากเท่าไหร่นัก แต่พี่ชินเชื่อว่าถ้ามันมากเข้า มากเข้า มากเข้า อาจจะเกิดปัญหากันในเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนก็ได้ครับ คนที่แพ้อาจไม่ชอบใจกับการถูกคุยข่มบ่อยๆ ไม่เล่นด้วย ไม่ก็ไปหาคนอื่นเล่น หรือว่าถึงขั้นเลิกเล่นไปเลยก็มี ซึ่งเรื่องแบบนี้มีโอกาสเกิดขึ้นไม่มากก็น้อย ขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ของความเป็นเพื่อนครับ

            ดังนั้น พี่ชินจึงอยากให้คิดถึงเรื่องของน้ำใจนักกีฬา หรือ ความเป็นเพื่อนกันหน่อยครับ เพราะว่า การ์ดเกม เป็นทั้งเพื่อนของเรา และ เป็นสิ่งที่เราไว้ใช้เล่นกับเพื่อน แต่ ไม่ใช่ให้เราเอาการ์ดเป็นเพื่อน แล้ว ไม่สนใจเพื่อนที่เป็นคนจริงๆ เหมือนกับเราครับ ยิ่งเราใส่ใจเรื่องการเอาชนะมากเท่าไหร่ คนที่เล่นด้วยกับเรา อาจจะน้อยลง หรือ ไม่มีเลยก็ได้นะครับ

            แต่จริงๆ เรื่องนี้ก็แก้ไม่ยากเลยครับ แค่เอาใจเขามาใส่ใจเราเท่านั้นเอง เมื่อเราชนะ เราก็ควรจะถ่อมตัว ไม่ยกตนข่มท่าน หรือ ผู้แพ้ ปลอบใจเขา หรือ ให้กำลังใจเขา แค่นี้ทั้งผู้ชนะและผู้แพ้ก็มีความสุขด้วยกันทั้งคู่ครับ อย่าลืมนะครับ เล่นการ์ดกันให้สนุกดีกว่ามายึดติดเรื่องเก่งไม่เก่ง หรือ ชนะกับแพ้ ครับ

            การ์ดก็คือเพื่อน แต่คนที่เล่นกับเพื่อน ก็คือเพื่อนที่สำคัญเช่นเดียวกัน (เซ็นโด ไอจิ ไม่ได้กล่าวไว้)

            พี่ชิน